میخواهم آنقدر دوستت بدارم
که باران شوم
تا آسمان بی ابرت را ببارم
من حسرت دخترانت را
خستگی مادرانت را خواهم بارید
میخواهم آنقدر دوستت بدارم
که کودک شوم
تا دوباره
شادی را در کوچه هایت
فریاد بزنم
من خاکستری کوچه هایت را در دل
همه آبهای دریایت را در چشم دارم
میخواهم آنقدر دوستت بدارم
که زن شوم
تا کودکان گرسنه ات را
مادر باشم
من سبزی نخلستان گرمت را
همه سبزینگی چهره های سوخته ات را با خود دارم
آری آری
زن میشوم
کودک میشوم
باران میشوم
اما دیگر باره مرد نخواهم شد
زیرا که تابه خالی از نان را
بارها در چهره خسته پدرم سوخته ام
زیرا که از ترکهای خالی ازامید دستان پدرم
روزها و روزها کودکی ام را مرده ام
سلااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااام نمی دونم چی بایدبگم./