اگر یک قسم
کفایت می کند
پیغمبری از عشق خواهم شد
که دشنام را
رنگ شعر می زند
اگر یک عهد
کفایت می کند
قانون زمان را خواهم شکست
و چون گل سرخی
جاودانگی پیمانم را
به تو هدیه می کنم
اگر برایت کافیست
که بمانم
به تنها اشاره ای
کوه میشوم
تو را بر قله آرزوهایم
می نشانم
تا طلوع را
بی رحمانه
در شبنم گونه هایت
زندانی کنم
آه معبود غمگینم
گذشته
از آرزو خالیست
و تپش آواز گنجشکها
در دل شب من است
دلیل بی تابی پنجره هایمان